Ευχαριστούμε για την επίσκεψη!!!

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΚΤΙΡΙΟ

Το γκρίζο κτίριο την φόβιζε.Όλα τα παράθυρα είχαν κάγκελα σαν φυλακές.Ενώ προχωρούσε  διστακτικά,ένα δυνατό ουρλιαχτό την κοκάλωσε στην θέση της. Είχε μουδιάσει ολόκληρη δέν μπορούσε να περπατήσει.-Τι δουλειά είχε εδώ?-Τι έψαχνε να βρεί?Τα φαντάσματα από το παρελθόν ήταν εκεί.Να φύγει?Αντί να κάνει πίσω προχώρησε με αργά βήματα μπροστά.Πώς θα τήν αντικρίσει?Η ψυχή του μικρού κοριτσιού έτρεμε.Κοίταζε με τρομαγμένο βλέμμα.Εβλεπε  γύρω της ανθρώπους με περίεργα άδεια  χαμένα βλέμματα.Την είδε ξαφνικά.Μία σκιά αγνώριστη.Μία απρόσωπη γυναικεία φιγούρα.Μία τσακισμένη σελίδα που προσπαθούσε να συνδεθεί με το παρόν.Έψαξε να ανακαλύψει γύρω της κάποια εικόνα για να γεμίσει το άσκοπο παρόν. Έκλεισε τα μάτια.Ήθελε να τρέξει,να φύγει.Γύρω της  όλα άχρωμα.Η ψυχρή φωνή την γύρισε πίσω.Σάν καρφί που πονούσε ως το πιό κρυφό κύτταρο της.<<Δέν έχεις δουλειά εδώ.Φύγε.Δεν σε θέλω εδώ.>>Δεν σε ρωτάω τι θέλεις εδώ.Κοίτα τον εαυτό σου.Από πότε εγώ είμαι κάτι άλλο άπο τις πράξεις μου?Από πάντα,απλώς δεν το ξέρεις.Έμεινε πάλι μόνη και πιο άδεια απο πρίν.Βγήκε έξω από το γκρίζο κτίριο με τα κάγκελα στα παράθυρα.Προσπαθούσε να γεμίσει το παιδικό κορμί με παγωμένες ανάσες.Ένα  πικρό δάκρυ κύλησε στο παιδικό πρόσωπο.Το σκούπισε και συνέχισε με αργά βήματα ενώ ο πόνος μεσα στο μυαλό έστηνε τον δικό του βασανιστικό χορό.

2 σχόλια:

Phivos Nicolaides είπε...

Στήσε χορό χαράς και ευτυχίας! Καλή σου μέρα.

liza είπε...

ΣΕ eyxarisrv¨)))καλη σου μερα

Δημοσίευση σχολίου

ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΚΑΙ ΕΔΩ